Eerste verslagje

Goedemorgen vanuit Oruro ,

Het is bijna niet te geloven maar intussen ben ik bijna alweer 3 weken in Bolivia [e-1f633]. De tijd vliegt vooruit. Al meer dan een week denk ik : ik moet dringend voor al mijn vrienden , kennissen , collega's enzovoort een verslag schrijven . Maar eerlijk : ofwel geen tijd , ofwel te moe , ofwel geen zin [e-1f609].

De eerste weken vind ik hier sowieso altijd redelijke intensief. Vanaf dat men weet dat ik hier ben toegekomen stromen de berichtjes en vragen binnen om af te spreken .

Gepakt en gezakt ben ik dus op 18 oktober thuis vertrokken met 2 grote koffers, een kleintje als handbagage, een rugzak en een handtas. Goed voor zo'n 67kg , exclusief mezelf [e-1f61c].

Redelijk vlotte heenreis gehad, weinig geslapen tijdens de lange vlucht van 11uur van Madrid naar Santa Cruz De La Sierra omdat familie met 2 jonge kindjes in mijn directe nabijheid zaten ... en ja , kleine kindjes wenen soms wel eens natuurlijk . Maar goed , na nog een korte binnenlandse vlucht van Santa Cruz naar Cochabamba veilig maar moe toegekomen donderdagochtend 19 oktober bolviaanse tijd.

Hartelijke ontvangst door Edgard , belgische oblaat- dokter en enkele dagen genoten en gerust in het warme Cochabamba. Wat babbelen, wat haken , wat lezen , wat helpen in de tuin van het oblatenhuis. Ook nog een bezoek gebracht aan de Hogar de Sagrada Corazon, een prachtig mooi opvangtehuis voor jongeren met mentale en fysieke beperking. 37 jongeren worden hier dagelijks verzorgd door 2 jonge zusters . Het merendeel van de kinderen zijn wezen, achtergelaten bij de geboorte of later. Heel knap maar toch wel heel zwaar en intensief werk voor deze 2 zusters Isabelle en Maria. Gelukkig krijgen zij wel hulp , maar toch nog vaak onvoldoende.

Na enkele dagen acclimatiseren ben ik dan op maandag 23 oktober na het ' almuerzo' met Monica en Jhonny , mijn boliviaanse familie ,met de auto naar Oruro doorgereisd . Een autorit van toch zo'n 4 uur , ik denk een dikke 200 km, van een hoogte van 2700 m naar een hoogte van bijna 3800 m . Maar intussen al volledig aangepast , en ik ondervond geen last van de hoogte . In het huis van de familie Terrazas is het voor mij altijd thuiskomen , precies of ik ben er de dag ervoor nog geweest . Ook het weerzien is altijd zo blij , warm en oprecht. Ze zijn dan niet mijn bloed , maar wel echte familie intussen .

Met de kippen op stok .. jaja, ik ben intussen 60 jaar [e-1f61c] geen 20 meer en ik ondervind toch af en toe dat mijn geest wel wil , maar mijn lichaam niet. Na mijn knieoperatie begin dit jaar redelijk gerecupereerd , maar eerste dagen hier in Oruro protesteerden mijn benen ook een beetje [e-1f914] : de kou??? Intussen ook alweer veeeeeeel beter.

Op dinsdag eerst wat uitslapen , mijn spullen nog wat ordenen in mijn 'cuarto' om dan na de middag het kindertehuis Amigo Negro José. Eigenlijk wou ik hen verrassen ...onaangekondigd toekomen ..maar ja , dat is natuurlijk niet gelukt [e-1f604]. Aan de poort werd ik tegengehouden en mocht pas binnen toen heeeeeeeel het ontvangstcomité achter de deur klaarstond ( alle kinderen , alle opvoedsters, kokkin enz )om mij met bloemen , abrazos te verwelkomen . Ze bedoelen dat allemaal goed , dat weet ik wel , maar kom liever zonder al teveel tralalie tralala binnen [e-1f600].Ik ben maar gewoon ' Carolina' he .

Ook op woensdag breng ik ganse dag bij de kinderen door . Helpen in de keuken , helpen bij de kinderen en babbelen met de opvoedsters , kokkin.

Donderdag dan enkele afspraakjes . Blij weerzien met Ider. Samen iets gaan drinken en eten met vriendin Karina en heeeeeeeeeeeeeel veel bijpraten . In de late namiddag dan terug naar huis . Want ja, ik heb me voorgenomen om alles nog rustiger aan te pakken dan anders en nog veel meer qualitytime door te brengen met mijn boliviaanse familie .. en dan vooral met Monica .

Op vrijdag werd ik dan verwacht in het schooltje Ghislain Dubé. Al meteen kon ik mee naar het centrum , plaza Sebastian Pagador , waar de kinderen en jongvolwassenen van het schooltje een demonstratie gaven van tae-kwando. Sinds dit jaar komen enkele jongeren vrijwillig 2 keer per week

tae-kwando aanleren ( aangepast natuurlijk ) . Een superinitiatief en de kinderen genieten er duidelijk van .

Na de middag staat er dan alweer een uitstapje gepland met de jongste groep van het kindertehuis Amigo Negro José naar het Parque Ecologico. Met ' microbus' ( warm , warm in die bus ) gaan we naar één van de weinige groene locaties hier in Oruro , waar de kleintjes genieten van de rust , de speeltuigen , een hapje en een drankje. Mijn pijp was savonds ook ...uit !!

Zaterdag dan wat uitslapen en waren we uitgenodigd door vriendin Patricia Valdivia voor het middagmaal ( almuerzo). Weeral blij weerzien ..veel bijgebabbeld ..gelachen ... lekker gegeten en een bezoek gebracht aan hun nieuwe woonst in opbouw ..mooi mooi.

Thuis wachtte mijn ahijado ( petekind ) Patrick ( jongste zoon van Monica en Jhonny ) mij op ..want hij wou mij toch wel voorstellen aan iemand heel speciaal [e-1f600]. Zijn vriendin Massiel . Samen iets gegeten , wat gebabbeld maar dan was het weeral tijd om ons klaar te maken . Want we wilden naar het theater gaan. Daar was er een voorstelling : El manual de la mala conducta . Lachen , gieren met de anecdotes uit het dagelijks leven gegrepen en gebracht door Gabriela en German. ( zoek hun tiktok filmpjes maar eens op , in het spaans natuurlijk , maar zo ontspannend en herkenbaar soms hahahaha ).

Op zondag hadden we dan een uitstap naar Turco gepland geboortedorp van Monica . [e-1f600] Jaja , rustig aan denk ik dan wel , maar agenda geraakt volgepland voor je het weet .

Maar was heeeeeeeeeeel leuke uitstap met Monica , Jhonny en broer Abercio van Monica. Autorit van zo'n 2 uur ongeveer ( vroeger was dit 8 uur toen er nog geen geasfalteerde weg was ).

Samen met nicht van Monica aten we ' almuerzo' in een heeeeeeeel oud huisje , waar de muren behangen waren met kranten uit een heel lang verleden 1927, 1948 enz ... ik vond dat ' wauw ' [e-1f60a].

Als dessert aten we een ijsje op een bankje op het rustige dorpsplein . En na nog een bezoek aan padre Calixto , oblaat en pastoor van Turco reden we terug richting Oruro. Onderweg mooie vergezichten , maar ook massa's llamas , schapen ... ik kan daar altijd weer van genieten .

Maandag 30 oktober stond er dan een bezoekje aan CEPA gepland ( Centro de Ecologia y Pueblos Andinos) een centrum opgericht door Gilberto Pauwels , familielid . Zij houden zich bezig met het verdedigen van de rechten van de indigenas en ook alles wat te maken heeft met ecologie , vervuiling enz. ( dit is wel heel kort samengevat ). Wat post uit België afgeleverd , babbeltje hier en daar met de mensen die ik intussen ook al ken sinds 2011.

Na de middag werd ik dan weer in het kindertehuis verwacht waar we de ganse namiddag en avond broodjes en koekjes hebben gebakken ter voorbereiding van Todos Santos en dia de los muertos .

Heel laat thuis , maar op dinsdag 31 oktober weer vroeg op want ze verwachten mij in het schooltje Ghislain Dubé , waar deze keer medailles worden uitgereikt aan alle kinderen die deelnamen aan het "Tae Kwando kampioenschap " . In de namiddag naar kindertehuis Amigo Negro José, waar men intussen de tumba , mesa heeft klaargemaakt voor Todos Santos . Het voorbije voorjaar is Gerardo , een jongen van 10 van de groep van Maritza onverwacht na een korte ziekte overleden . De tumba herdenkt alle kinderen die overleden zijn de voorbije jaren , maar toch wel heel speciaal voor Gerardo.. Intussen kom ik hier elk jaar al sinds 2011 1 tot 2 keer per jaar , en maakte dit ritueel dus al zeker bijna 10 keer mee ... en ik blijf het een heel mooie manier vinden om de overledenen te herdenken . Meer info kan je zeker vinden op google !! Ik heb het in mijn vorige verslagen van de voorbije jaren zeker al eens uitgebreider verteld ook .

Woensdag 1 november werd voor mij een beetje een ongeplande rustdag . Lang uitgeslapen , ontbijt , douche . En toen was het eigenlijk de bedoeling dat ik met Jhonny en Monica mee zou gaan om bij verschillende kennissen en familieleden te gaan bidden bij hun ' tumba' ter ere van overledenen van de voorbije 3 jaar . Maar mijn lichaam heeft mij even ' teruggefloten ' . Een drukkend gevoel op de borst , pijn in mijn linkerarm [e-1f62c][e-1f62c][e-1f62c]maakte mij toch wel ongerust . Als verpleegkundige gaat er dan vanalles door je hoofd ... denk je : angor ? Ik nam dadelijk aspirine. En het heeft toch effe geduurd vooraleer ik terug oke was . Intussen toch ook dokter Edgard gecontacteerd voor advies . Dus ganse dag gerust .. en toch maar preventief , uit voorzorg dagelijks cardioaspirine . Maar het is intussen niet meer voorgevallen ..dus mss toch wel vooral stress??? hoop ik . Dan toch maar proberen het nog wat rustigeraan te doen ... Mijn ventje zei me nog maar eens : Carolina , je bent geen 20 meer he [e-1f61d].

Op 2 november hier feestdag, en toen ben ik wel meegegaan met Jhonny en Monica om wederom te gaan bidden , en de families te gaan ' vergezellen' . Altijd veeeeeeeel eten hier , en ook veel drinken dezer dagen. Na de middag ' destumbar' , de tumba , mesa wordt ontmanteld , alles wat er opligt wordt verdeeld onder de aanwezigen en de familie gaat nadien naar het kerkhof.

Wij naar huis , waar we nog het bezoek kregen van Silke en Alberto , een belgisch koppel die hier ook al enkele malen eerder waren . Pizza en gezellige babbel , meer moest dat niet zijn .

Op vrijdagmorgen 3 november krijg ik dan nog bezoek van broer Tito van Monica.

Na de middag vertrekken ik en Monica naar de terminal de buses waar we de bus ( flota ) nemen naar Cochabamba. We gaan daar Edgard en Gilberto bezoeken , die voorheen hier in Oruro in het oblatenhuis woonden , maar nu hun vaste stek in Cochabamba hebben . Een busrit van normaal 4 à 5 uur ...maar wij deden er zo maar eventjes 7 uur over [e-1f62c][e-1f629]... boze mijnwerkers blokkeerden de weg ...zodat we zeker 1,5 uur hebben stilgestaan onderweg. Eventjes dachten we dat we onze nacht al slapend in de bus zouden moeten doorbrengen ..maar gelukkig heeft de politie de ' bloqueo' opgeheven .. en zijn we veel later dan voorzien toch in het oblatenhuis aangekomen . Bedtijd. Zaterdagvoormiddag 4 november dan eerst naar de luchthaven geweest . Nieuwe tickets gekocht voor de binnenlandse vlucht voor de terugreis voor mij en Marc ( jaja , die komt op 20 november naar Bolivia [e-1f60d]).Ik had tickets gekocht , maar die vliegmaatschappij vliegt voorlopig nog steeds niet terug ... dus nu , veiligheidshalve maar tickets gekocht bij andere maatschappij . In de voormiddag ook nog bezoek gebracht samen met Monica en Edgard en padre Miguel ( oblaat ) aan de parochie van Miguel. Heeeeeeeeeeel mooie kerk waar ze al enkele jaren aan het bouwen zijn . De kerk zelf is al wel enkele jaren klaar , maar de benedenverdieping wordt nu ook verder afgewerkt. Na het middagmaal wat rusten , wat helpen in de tuin met Edgard , babbeltje met Gilberto en winkelen met Monica en Miguel .

Zondagmorgen 5 november wat uitslapen [e-1f600]....kip voor het middagmaal en ook wat voorraad voor thuis kopen in de veel groter supermarkt Hypermaxi in Cochabamba ( aanbod is er duidelijk veel ruimer dan in Oruro ). Na de middag maken Monica en ik nog een flinke wandeling in Cochabamba ,oa naar de markt .

Op de terugweg naar het oblatenhuis kopen we pizza's die we samen met Edgard en Gilberto opeten als avondmaal. Laatste avond in Cochabamba ..Monica en ik hebben nog heel wat afgelachen toen we in ons bed lagen [e-1f602][e-1f602]... we verstaan elkaar helemaal , twee ' locas' bij elkaar soms .

Op maandagmorgen na het ontbijt vertrekken we dan terug naar Oruro waar het iets frisser is overdag ( 20- 24 graden ). Dat vind ik zelf veeeeeeeel beter dan de meer dan 30 graden in Cochabamba .

De terugrit verliep gelukkig zonder problemen of oponthoud.

Tot zover dit verslag .... hopelijk iets vlugger een volgend verslag .

Groetjes

Caroline

p.s. fotootjes ga ik straks opladen

.