Al meer dan halverwege ...

Al enkele dagen denk ik : ik zou dringend nog een volgend verslagje moeten schrijven voor mijn blog . Soms te druk , soms te moe ... en soms geen zin :-).
Maar nu ga ik er dan toch maar aan beginnen ..
De voorbije twee weken zijn dus echt wel voorbijgevlogen. En gelukkig heb ik een schriftje waar ik bijna dagelijks toch wel in noteer wat ik gedaan heb , of wat er gebeurd is ..want mijn geheugen is ook al niet meer wat het ooit geweest is .
De zondag na mijn vorige verslag was vooral een dagje samen met mijn familie hier . In de voormiddag laat ontbijt .. douche ... kort bezoekje aan Gilbert in het oblatenhuis. In de namiddag naar voetbalmatch van mijn petekind Patrick gaan kijken , om nadien in het centrum van Oruro nog api con pastel te gaan eten . De nacht van zondag op maandag was er hier redelijk wat gedonder en bliksem . En vermits het dak van mijn slaapkamer gedeeltelijk uit plastieken golfplaten bestaat ... kan je je wel voorstellen dat mijn slaap redelijk verstoord werd door de weersomstandigheden .
Maar goed , op maandagmorgen vertrok ik toch weer fris en monter naar het kindertehuis om er samen met de kokkin Pasesa en opvoedster Elsa het middagmaal klaar te maken voor zo'n 75 kinderen : Pastel de fideo ( = een soort grote taart van mengsel van pasta , veel groenten , beetje vlees en eiermengsel ) Heel lekker wel !!
In de namiddag dan toch maar langere siesta , wat lezen .. en via whatsapp bestel ik alvast de verjaardagstaart voor mijn ahijado José ( voor vrijdag )
Tijdens het avondmaal kreeg ik zowaar telefoon van het ministerie van gezondheid ( ministerio de salud ) van Bolivia .. Om te vragen hoe het met me ging , of ik geen enkel symptoom van covid had .. en om al mijn gegevens te checken .. Was toch wel even verbaasd want had dit niet verwacht ... maar eigenlijk toch ook wel blij..want ja , er is toch ook hier wat ' contacttracing' ... Het papier dat ik in de luchthaven bij aankomst moest invullen werd dus wel degelijk gebruikt !! En ze zouden mij na 3 dagen terug opbellen werd mij ook gezegd ...
Dinsdag 16 november kon ik dan eindelijk een bezoekje brengen aan het schooltje Ghislain Dubé. Een heel hartelijk onthaal door alle profesoras ! Ontbijt met api de quinoa en pastel . Vooral bijgepraat en gepolst naar hun ' noden ' .. Tot mijn verbazing waren er toch een drietal kinderen aanwezig in het schooltje ... Dit waren dan kinderen waar het niet mogelijk was om hen ' virtueel' te bereiken en dan toch naar school konden /mochten komen ... Tijdens de voorbije maanden werd het schooltje toch ook wat opgefrist : het heel oude totaal onaangepast gebouw kreeg een nieuw golfplaten dak , de muren werden geschilderd en er werden een aantal nieuwe lavabo's geplaatst .
De directora Ana Maria toonde mij de papieren / plannen van het terrein waar hopelijk in de nabije toekomst een ' nieuw schoolgebouw' gebouwd zou kunnen worden . Een project van ' lange duur' ..want ze zijn er al een paar jaar mee ' bezig' ... ' bureaucratie' ..veranderend beleid ....Maar we blijven hopen dat er op de voorziene 2000 m2 weldra een fris en aangepaste school zal staan ....
Thuis almuerzo ( middageten ) met de familie ..wat lezen .. Om dan tegen 17u samen naar de expoteco ( = een handelsbeurs ) te gaan . Uiteraard voorzien van mondmasker , flesje alcohol ... Enkele grote 'hallen' gevuld met lokale en nationale handelaars die hun produkten voorstellen en .. natuurlijk ook willen verkopen . Toch wel redelijk coronaproef , want heel brede gangen en voor mij toch opvallend minder handelaars dan andere jaren . Veel wijnen :-)... met veel proevertjes dus ... We genieten en lachen ...en proeven . Met een fles wijn , een potje 'mermelada van piña en papaya ' , wat ' boliviaanse' chocolade verlaten we de expoteco ...
Op woensdag 17 november smorgens opnieuw present in het kindertehuis om te koken . Biscoches en una sopa de trigo . Een lekker zoet broodje met kokos bovenop en een soep met veeeeeeeeeel groenten en tarwe. Om 14u30 werd ik opgepikt door Ider en Miguel om weer te gaan genieten tussen de boompjes en de bloemekes in Chusakeri . Waar het eerst nog zonnig en warm was ... werd het opeens toch heel wat ander weer ...Felle wind , veeeeeeeeel stof en uiteindelijk donder en bliksem en regen ... en zelfs hagel..Ben dus toch wel een tijdje gaan ' schuilen ' . sAvonds op tijd naar bed ... maar wederom een ' slechte ' nacht ...
Donderdag 18 november ging ik in de voormiddag mee helpen koken met Monica in het oblatenhuis... en in de namiddag is er een gezellige namiddag gepland met de ' chicas' ... Vier boliviaanse vriendinnen ;) . We eten samen ' charkekan orureño ' De charquekan is een gerecht afkomstig uit het departement Oruro. Het bestaat uit geraspte lama of rundvlees, vergezeld van aardappel, mote, kaas en de onvermijdelijke llajwa (pittige saus). Ik eet het alvast heeeeeel graag , maar de schotels zijn hier altijd zo groot ....dus met grote moeite heb ik toch maar zoveel mogelijk opgegeten . Verder hebben we natuurlijk veel plezier gemaakt , en bijgepraat . Als dessertje had ik voor hen .. de belgische Leonidaspralinekes bij :-).
sAonds toch weer op tijd in mijn bed ... steeds hopend op een lange onderbroken nacht .
Vrijdag 19 november ga ik voor de eerste keer tijdens mijn verblijf hier naar het centrum van Oruro om wat inkopen te doen ......Middageten samen met Gilbert in het oblatenhuis ... en in de namiddag was ik dan afgesproken met mijn petekind José die 18 jaar werd...
Na het ophalen van de bestelde taart werd ik door Jhonny afgezet op het kruispunt waar José me opwachtte om me mee te nemen naar zijn ' thuis' .. José is bijna uitsluitend opgegroeid in opvangtehuizen .. heeft weinig echte moederliefde gekend .. en verbleef ook verschillende jaren in het kindertehuis amigo negro josé.
Nu woont hij bij het gezin van zijn zus : zijn zus Ayde , haar man Jhamil en hun twee kinderen Jhandy en Jasmine . Ik weet dat ze het helemaal niet breed hebben ... maar als ik hun woonomstandigheden zie , moet ik toch even slikken ... Met 5 personen wonen ze in twee kleine kamertjes .. 1 kamertje doet dienst als keukentje, volgestouwd met spullen .. en toch ook een tafel en stoelen .. en in het andere kamertje staan 2 bedden.. een dubbel bed waar zus Ayde en haar man en het jongste dochter slapen ... en een ' twijfelaar ' waar José met zijn nichtje slaapt (?)....En binnen 3 weken wordt er nog een baby geboren ..want Ayde is hoogzwanger ... Maar goed , ik word zeer hartelijk onthaald...Ook mijn ander petekind Alcira( zus van José ) is gekomen met haar kindje Avril ( 2 jaar ) en we genieten samen van de taart .... Een 'zwarte ' taart ( José heeft ze zelf mogen kiezen , en hij wou een chocoladetaart met een creme met muntsmaak ...en zwart ;) ) . kMoet zeggen , de taart was heel lekker , maar onze mond , tong , handen kleurden algauw zwart .... Ik had dadelijk mijn bedenkingen bij de kleurstof .....hoewel mij door de persoon die de taart maakte bevestigd werd dat de kleurstof van het allerbeste merk was en eetbaar ...;-) Ik verwende hen allemaal nog met wat frisdrank , belgische chocolaatjes ... en bij het afscheid toch nog een zakjcentje voor elk kind en een iets grotere zakcent voor Ayde , die als zus , toch al jaren de zorg voor José en eerder ook nog voor onze andere twee petekinderen ( Alcira en Maria ) op zich genomen heeft ... niet evident ... want het inkomen van hun gezin moest 3 extra personen mee verzorgen zonder dat daar enige extra financiële vergoeding voor bestaat hier in Bolivia ...Ayde verdient volgens mij toch al wel een standbeeld ...
Een echt kado voor de verjaardag van José had ik nog niet , maar op de terugweg naar huis ..tijdens de babbel met Monica en Jhonny ( die mij oppikten ) besluit ik dat het misschien toch wel nuttig is dat ik een stapelbed koop voor dat gezin ... met vanonder dubbel bed waar de twee zusjes dan kunnen slapen , en vanboven een twijfelaar waar José dan toch zijn eigen plekje heeft om te slapen .
Nog een koffietje thuis , wederom telefoontje van het ministerio de salud om te informeren naar mijn gezondheidstoestand ( ivm covid ) en dan weeral maar vroeg gaan slapen .. wat redelijk lukte , ondanks dat ik veeeeeeel dingen had om over na te denken ...Zaterdag 20 november : in de voormiddag maak een een grote schotel met lasagna klaar thuis die we zondag zullen opeten . In de namiddag maak ik samen met Monica en Jhonny een uitstapje naar de calvariberg van Kala Kala .... dit is GENIETEN met deze twee schatten van mensen ... Ben zo blij dat zij 10 jaar geleden mijn pad gekruist zijn ...Zoals ik allicht al eerder zei of schreef : ze zijn dan wel niet mijn vlees en bloed , maar ze zijn wel echt ' mijn familie' hier .
Zondag 21 november slenter ik smorgens met Monica uitgebreid over de ' zondagse markt' ..genieten we smiddags van de lasagna met een glaasje wijn ;) ( gekocht op de expoteco en besluiten we savonds nog even naar de 'Socavon ' ( kerk/heiligdom in centrum Oruro ) te wandelen waar op zondag ook een heel uitgebreide markt met eetkraampjes , spelkraampjes enz plaatsvindt ...Maar voor mij is het hier wel veeeeeeeel te druk , en voel me niet echt op mijn gemak .. De meeste mensen dragen dan wel een mondmasker en ontsmettende alcool ...maar toch ook een hoop mensen zonder masker .. en veel te veel volk , dus ik ben zeker blij dat we er niet al te lang blijven en redelijk vlug terug huiswaarts keren .
Maandag 22 november opnieuw naar het kindertehuis ... :-))) helpen koken .. Samen met kokkin Sonia en opvoedster Melina maken we een ' sopa de manie' ( wederom een soep vol groenten en stukjes vlees waar een mengsel van gemalen pindanoten aan wordt toegevoegd ) en broodjes . Tijdens het weekend had ik ook met hermana Silvia kunnen regelen dat vanaf deze dag José 3 keer per week middagmaal zou kunnen komen ophalen voor hem en zijn twee nichtjes ...een hulp die meer dan welkom is dacht ik zo ... zo'n schrijnende armoede ...
In de namiddag , siesta ( die toch dikwijls heel welkom is ) om savonds met heel de familie de verjaardag van dochter Katrine te vieren .. die vandaag 21 jaar werd .
Dinsdagvoormiddag 23 november ga ik naar het bureau van de ' migracion' . Want bij mijn aankomst op 3 november , kreeg ik namelijk maar een stempel voor een verblijf van 30 dagen , in mijn paspoort . En omdat mijn verblijf hier langer duurt dan 30 dagen moet ik op tijd een extra stempel gaan halen ... voor nog eens 30 dagen ( want ze hebben alleen een stempel van 30 dagen :-) )Kopietje hier , stempeltje daar ... en we zijn weeral in orde ... Nog even langs de markt Campero in het centrum...en met de iets ruimere microbus naar huis .
In de namiddag ga ik nog een keerje mee naar Chusakeri met Ider en Miguel ...boompjes gieten .
sAvonds heeft Monica lekkere pannenkoeken gebakken .. gezellige avond :-)
Woensdag 24 november wordt er gestaakt ..bloqueos.. ( straten en toegangswegen worden geblokkeerd uit protest) en zodoende is er geen openbaar vervoer ...Ik besloot dan ook om thuis te blijven een een grote pot stoofvlees klaar te maken alsook een grote pot paprikasoep ...Recept wordt hier en daar wat aangepast , want niet alle ingrediënten die ik thuis voor handen heb vind ik hier ... maar het lukt met toch elke keer om er iets ' lekkers' van te maken . In de late namiddag zijn er dan terug minibusjes en ga ik met Monica nog even naar het centrum om alvast stapelbed te zoeken .. prijzen vragen enz . Ik blijf het grappig vinden hoe hier alle winkels gegroepeerd zijn per straat ... een straat of buurt vol meubelwinkels ... in een andere straat allemaal optiekers ...
Op donderdag 25 november breng ik een groot deel van de dag door bij Gilbert in het oblatenhuis om hem wat te helpen met uitzoeken van foto's .
Vrijdag 26 november ben ik om 10 uur afgesproken met de profesoras van Ghislain Dubé ..We maken een uitstapje naar Sepulturas , een dorpje vlakbij Oruro ..waar de directora van het schooltje woont ... Er is een gezellige namiddag gepland met barbecue . Het bleek ook de ' anniversario' van Sepulturas te zijn ... wat natuurlijk gepaard ging met de nodige ' desfile' ( stoet / parade ). Gewapende met mondmasker en alcohol kreeg ik een korte rondleiding van directora Ana Maria , in haar dorp .. waar zo'n 200 mensen wonen .. en waar ook een prachtige koloniale kerk staat . Na een heel gezellige dag keer ik huiswaarts .
Slapen lukt heeeeeel goed . En ja , ik heb dan wel wat bier gedronken ... maar dat was zeker niet de oorzaak van een goede nachtrust :p
Zaterdagmorgen was ik dan afgesproken met een ahijada van Els Pauwels .. Vanuit La Paz kwam Huayra op bezoek ...Heel mooie en lieve jongedame .. Heel leuke babbel ... Uitwisselen van verhalen alsook van ..kadootjes :-)
Na een siesta thuis ..een vergadering met de Boliviaanse directie van het kindertehuis ( Gilbert , zuster Silvia en Delina )in het oblatenhuis om 17 uur.... Bespreking over de werking , mogelijkheden , toekomst van het kindertehuis .... Toch wel aangename , leuke, boeiende en soms verhelderende vergadering die mij hopelijk in staat stelt om binnenkort in België bij het Belgsiche bestuur van dit kindertehuis in Vielsalm verslag uit te brengen en voorstellen te doen ...
Na 3 uur vergaderen is het al goed donker buiten .. en had intussen ook al ongerust telefoontje gekregen van Jhonny : madrina , waar zit gij :-)))).
Dus werd ik opgepikt met de auto , aan het oblatenhuis ... door de ganse familie ... en besloten we nog een hapje te gaan eten .. heeeeeeeeeel gezellig in restaurant E&B...En kreeg van mijn petekind Patrick een zelfgemaakt kadootje met zoveel lieve woorden en fotootjes ... meer moet dat niet zijn ....
Vandaag zondag 28 november ... na het ontbijt zijn we dan met heel de familie op uitstap getrokken naar Huari ... zo'n 135 km hiervandaan ... Ik wou heel graag met hen nog eens een bezoekje brengen aan het graf van Katrien Van De Velde een meisje uit het Gentse, die hier in 1999 met een bus op weg naar Uyuni verongelukt is ... Samen met enkele nederlanders , israeli ligt zij hier begraven ... We namen wat verse bloemen mee vanuit Oruro ... maakten het graf een beetje proper ... een kort gebedje ... Een korte picknick ... om dan de terugweg aan te vatten ...Onderweg kon ik weer genieten van mooie landschappen , vicuña's , llama's , ... en van het gelach en gebabbel van mijn ' familie' . Moe maar voldaan terug thuis rond 16u... Wat rusten ... en wat schrijven aan dit verslag uiteraard ...
Nog twee weekjes ... en ben al terug op terugreis ... Uiteraard volg ik het nieuws op in ons belgenlandje waar de vierde golf lelijk huishoudt .. Ik denk zeker en vast aan al mijn collega's van mijn dienst ...die geen heelkundige dienst meer is voorlopig , maar een coviddienst ...Ik weet dat we een sterk hecht team zijn dat bergen werk kan verzetten ... maar niettemin ... het is ' zwaar' ... Voor al mijn collega's een hele dikke knuffel !! Zorg goed voor elkaar !! ( maar daar twijfel ik niet aan )